РЫМЛЯНАЎ 3:7-22

⁷Бо, калі вернасьць Божая ўзвышаецца маёю нявернасьцю на славу Божую, завошта яшчэ мяне ж судзіць, як грэшніка?

⁸І ці ж не рабіць нам зло, каб выйшла на дабро, як некаторыя ўпікаюць нас і кажуць, быццам мы гэтак вучым? Справядлівы суд на такіх.

⁹Дык што ж? ці маем мы перавагу? Зусім не; бо мы ўжо даказалі, што як Юдэі, так і Эліны, усе пад грэхам,

¹⁰як напісана: «няма праведнага аніводнага;

¹¹няма, хто разумеў бы; няма, хто Бога шукаў бы;

¹²усе зьбіліся з тропу, нягодныя сталіся ўсе: няма, хто тварыў бы дабро, няма аніводнага».

¹³Горла іхняе - дамавіна адчыненая, лісьлівяць яны языком; атрута асьпідаў у іх на губах;

¹⁴вусны ў іх поўныя ліхаслоўя і горычы.

¹⁵Ногі ў іх борздыя на праліваньне крыві;

¹⁶разбурэньне і згубнасьць на іхніх дарогах;

¹⁷яны ня ведаюць шляхоў міру.

¹⁸Няма страху Божага перад вачамі ў іх».

¹⁹А мы ведаем, што закон, калі што гаворыць, гаворыць да тых, хто пад законам, так што замыкаюцца ўсякія вусны, і ўвесь сьвет робіцца вінаваты перад Богам,

²⁰бо дзеямі закона не апраўдаецца перад Ім ніякая плоць; бо законам спазнаецца грэх.

²¹Але сёньня, незалежна ад закона, зьявілася праведнасьць Божая, пра якую сьведчаць закон і прарокі,

²²праведнасьць Божая празь веру ў Ісуса Хрыста ва ўсіх і на ўсіх вернікаў; бо няма розьніцы,