Маркус 6:33-55

³³Бирақ нурғун кишиләр уларниң кетиватқанлиғини байқап, уларни тонувеливиди, әтраптики барлиқ шәһәрләрдин пиядә йолға чиқип, жүгүрүп, улардин бурун у йәргә берип жиғилишти.

³⁴Әйса кемидин чүшүп, зор бир топ адәмни көрүп, уларниң падичисиз қой падисидәк болғанлиғиға ич ағритти. Шуңа у уларға көп ишларни үгитишкә башлиди.

³⁵Кәч кирип қалғанда, мухлислири униң йениға келип: — Бу чөл бир җай екән, кәч кирип кәтти.

³⁶Халайиқни йолға селивәткән болсаң, улар әтраптики кәнт-қишлақларға берип, өзлиригә нан сетивалсун; чүнки уларда йегидәк нәрсә йоқ, — деди.

³⁷Лекин у уларға җавапән: — Уларға өзүңлар озуқ бериңлар, — деди. Мухлислар униңдин: — Икки йүз күмүч динарға уларға нан әкелип уларни озуқландурамдуқ? — дәп сориди.

³⁸Әйса уларға: — Қанчә нениңлар бар? Берип қарап беқиңлар, — деди. Улар қарап баққандин кейин: — Бәши бар екән, йәнә икки белиқму бар екән, — дейишти.

³⁹У уларға кишиләрни топ-топ қилип йешил чимәндә олтарғузушни буйруди.

⁴⁰Халайиқ йүздин, әлликтин сәп-сәп болуп олтиришти.

⁴¹У бәш нан билән икки белиқни қолиға елип, асманға қарап Худаға тәшәккүр-мәдһийә ейтти, андин нанларни уштуп, көпчиликкә тутуп бериш үчүн мухлислириға берип туратти; икки белиқниму һәммәйләнгә тарқитип бәрди.

⁴²Һәммәйлән йәп тоюнди.

⁴³Мухлислар ешип қалған нан вә белиқ парчилирини лиқ он икки севәткә теривалди.

⁴⁴Нанларни йегән әрләрниң санила бәш миңчә еди.

⁴⁵Бу иштин кейинла, у мухлислириға өзүм бу халайиқни йолға селиветимән, аңғичә силәр кемигә олтирип, деңизниң қарши қирғиқидики Бәйт-Саида йезисиға өтүп туруңлар, дәп буйруди.   

⁴⁶Уларни йолға селивәткәндин кейин, у дуа-тилавәт қилиш үчүн таққа чиқти.

⁴⁷Кәч киргәндә, кемә деңизниң оттурисиға йәткән еди, у өзи ялғуз қуруқлуқта еди.

⁴⁸У мухлислириниң палақни күчәп уруватқанлиғини көрди; чүнки шамал тәтүр йөнилиштә чиққан еди. Кечә төртинчи җесәк вақтида, у деңизниң үстидә меңип, мухлислири тәрәпкә кәлди вә уларниң йенидин өтүп кетидиғандәк қилатти.

⁴⁹Лекин улар униң деңизниң үстидә меңип келиватқанлиғини көрүп, уни алвасти охшайду, дәп ойлап чуқан селишти.

⁵⁰Чүнки уларниң һәммиси уни көрүп сарасимиға чүшти. Лекин у дәрһал уларға: — Жүрәклик болуңлар, бу мән, қорқмаңлар! — деди.

⁵¹У кемигә, уларниң йениға чиққандила, шамал тохтиди. Улар буниңдин һошидин кәткидәк дәриҗидә қаттиқ һәйран қелишип, немини ойлашни билмәйтти;

⁵²чүнки улар нан бериш мөҗизисини техичә чүшәнмигән еди, уларниң қәлби бихуд һаләттә туратти.

⁵³Улар деңизниң қарши тәрипигә өтүп, Гиннисарәт дегән жутта қуруқлуққа чиқип, кемини бағлап қойди.

⁵⁴Улар кемидин чүшүши биләнла, халайиқ уни дәрһал тонувелип,

⁵⁵әтраптики һәммә җайларға жүгүрүшүп барди вә «У паланчи йәргә чүшүпту» дәп аңлиши биләнла, бимарларни зәмбилгә селип, шу йәргә униң алдиға елип беришти.