МАРКА 6:33-55

³³Люд убачыў, як яны выпраўляліся, і многія пазналі іх; і беглі туды пешыя з усіх гарадоў і апярэдзілі іх, і сабраліся да Яго.

³⁴Ісус, выйшаўшы, угледзеў мноства людзей і пашкадаваў іх, бо яны былі як авечкі без пастуха; і пачаў іх вучыць многа.

³⁵І як што часу мінула шмат, вучні Ягоныя, прыступіўшы да Яго, кажуць: месца тут пустэльнае, а час ужо позьні;

³⁶адпусьці іх, каб яны пайшлі ў навакольныя вёскі і селішчы і купілі сабе хлеба; бо ім няма чаго есьці.

³⁷Ён сказаў ім у адказ: вы дайце ім есьці. І сказалі Яму: хіба што нам пайсьці купіць хлеба дынараў на дзьвесьце і даць ім есьці?

³⁸Але Ён папытаўся ў іх: колькі ў вас хлябоў? Ідзеце, паглядзеце. Яны, даведаўшыся, сказалі: пяць хлябоў і дзьве рыбіны.

³⁹Тады загадаў ім пасадзіць усіх гуртамі на зялёнай траве.

⁴⁰І паселі радамі па сто і па пяцьдзясят.

⁴¹Ён узяў пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы да неба, дабраславіў і разламаў хлябы і даў вучням Сваім, каб яны раздалі ім; і дзьве рыбіны падзяліў на ўсіх.

⁴²І елі ўсе і наеліся;

⁴³і набралі кавалкаў хлеба і рэшты ад рыбін дванаццаць поўных кашоў;

⁴⁴а было тых, што елі хлябы, каля пяці тысяч мужчын.

⁴⁵І адразу ж прымусіў вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца наперад на той бок да Віфсаіды, пакуль Ён адпусьціць людзей.

⁴⁶І адпусьціўшы іх, пайшоў на гару памаліцца.

⁴⁷Увечары лодка была пасярод мора, а Ён адзін на зямлі.

⁴⁸І ўбачыў іх у бядзе ў плаваньні, бо вецер ім быў супраціўны; а каля чацьвёртай варты ночы падышоў да іх, ідучы па моры, і хацеў прайсьці міма іх.

⁴⁹Яны, убачыўшы Яго, што ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і закрычалі.

⁵⁰Бо ўсе бачылі Яго і перапалохаліся. І адразу загаварыў зь імі і сказаў ім: узбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся.

⁵¹І ўвайшоў да іх у лодку; і вецер аціх. І яны вельмі-вельмі зьдзіўляліся ў сабе і дзіву даваліся.

⁵²Бо не дайшлі розумам да цуду з хлябамі, таму што сэрца ў іх было скамянелае.

⁵³І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую і прысталі да берагу.

⁵⁴Калі выйшлі яны з лодкі, адразу жыхары, пазнаўшы Яго,

⁵⁵абеглі ўсё навакольле тое і пачалі на ложках прыносіць хворых туды, дзе, як чуваць было, Ён быў.