Marcus 6:33-55

³³Maar velen zagen hen vertrekken, en begrepen waarheen; uit alle steden liep men gezamenlijk te voet daar naar toe, en men was er nog eerder dan zij.

³⁴Toen Jesus uitsteeg, zag Hij dus een talrijke schare. Hij had medelijden met hen, daar ze als schapen zonder herder waren; en Hij begon ze velerlei dingen te leren.

³⁵Toen het reeds laat was geworden, kwamen zijn leerlingen naar Hem toe, en zeiden: Deze plaats is woest, en het is reeds laat geworden;

³⁶stuur ze weg, dan kunnen ze naar de omliggende dorpen en gehuchten gaan, om zich levensmiddelen te kopen.

³⁷Maar Hij gaf hun ten antwoord: Geeft gij hun te eten! Ze zeiden Hem: Zullen we dan voor tweehonderd tienlingen brood gaan kopen, en hun te eten geven?

³⁸Maar Hij sprak tot hen: Hoeveel broden hebt gij? Gaat eens zien. En na gedaan onderzoek zeiden ze: Vijf, en twee vissen.

³⁹Nu gebood Hij hun, ze allen in groepen neer te zetten op het groene gras.

⁴⁰Ze gingen zitten in groepen van honderd en groepen van vijftig.

⁴¹Toen nam Hij de vijf broden en de twee vissen, zag op ten hemel, en sprak er de zegen over uit: Hij brak de broden en gaf ze aan zijn leerlingen, om ze hun aan te bieden: ook de twee vissen verdeelde Hij onder hen.

⁴²Allen aten en werden verzadigd.

⁴³En ze verzamelden de brokken; twaalf korven vol, behalve nog het overschot van de vissen.

⁴⁴Het waren vijf duizend mannen, die van de broden hadden gegeten.

⁴⁵Onmiddellijk daarna dwong Hij zijn leerlingen om scheep te gaan, en vóór Hem uit naar Betsáida over te steken; intussen zond Hij de schare heen.

⁴⁶En nadat Hij ze had weggezonden, ging Hij het gebergte in, om er te bidden.

⁴⁷Toen het nacht begon te worden, was de boot midden op het meer, en Hij was alleen op het land.

⁴⁸Hij zag ze tobben, om vooruit te komen; want de wind was tegen. En tegen de vierde nachtwaak kwam Hij naar hen toe, wandelend op het meer; en Hij wilde ze voorbijgaan.

⁴⁹Toen ze Hem op het meer zagen wandelen, meenden ze, dat het een spook was, en ze gilden het uit;

⁵⁰want allen zagen Hem, en waren ontsteld. Aanstonds sprak Hij hen toe, en zeide hun: Weest gerust, Ik ben het; vreest niet!

⁵¹Hij stapte bij hen in de boot, en de wind bedaarde. Nu raakten ze heel en al van streek;

⁵²want ze waren door de broden niet tot inzicht gekomen, maar hun hart was blind gebleven.

⁵³Toen ze de overkant hadden bereikt, kwamen ze in het land Gennézaret; daar legden ze aan.

⁵⁴Nauwelijks waren ze uit de boot gegaan, of men had Hem herkend.

⁵⁵En men liep die hele landstreek af; en als men hoorde, dat Hij ergens was, begon men de zieken op hun bedden daarheen te dragen.