4Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
5Haar voeten dalen af naar de dood, Tot de onderwereld leiden haar schreden;
6Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
7Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
8Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
9Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
10Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
11Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
12Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
Spreuken 5
Spreuken 5:4-12