12Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.
13Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.
14Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.
15Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.
16Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.
17La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.
18Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.
19Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.
20Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.
21Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.
22Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.
23La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.
24Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.
25Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
26Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.
27Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.
28Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.