Psalmaro 69:4-24

⁴Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

⁵Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

⁶Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

⁷Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

⁸Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

⁹Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

¹⁰Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

¹¹Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

¹²Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

¹³Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

¹⁴Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

¹⁵Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

¹⁶Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

¹⁷Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

¹⁸Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

¹⁹Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

²⁰Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

²¹Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

²²Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

²³Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

²⁴Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.