1Al la ĥorestro. Por Jedutun. Psalmo de Asaf. Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.
2En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.
3Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.
4Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.
5Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.
6Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.
7Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?
8Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?
9Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.
10Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.
11Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.
12Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.
13Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?
14Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.
15Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.
16Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.
17Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.
18La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.
19Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.
20Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.
