โยชูวา 2:5-19

⁵ต่อมาเมื่อจะปิดประตูเมืองในเวลาพลบค่ำ คนเหล่านั้​นก​็ออกไปแล้ว เขาไปทางไหนข้าพเจ้าไม่​ทราบ​ จงรีบตามเขาไปเถิด คงทันเขา”

⁶​แต่​หญิงนั้นได้พาคนทั้งสองขึ้นบนหลังคาแล้วซ่อนตัวเขาไว้​ใต้​ต้นป่านซึ่งวางลำดับตากไว้​ที่​ดาดฟ้าบนหลังคานั้น

⁷เขาทั้งหลายก็​ไล่​ตามคนทั้งสองไปทางแม่น้ำจอร์แดนจนถึงท่าข้าม พอคนที่​ไล่​ตามนั้นออกไปแล้วเขาก็​ปิดประตู​​เมือง​

⁸เมื่อชายทั้งสองคนยังไม่นอนหญิงนั้​นก​็ขึ้นไปหาเขาบนหลังคา

⁹​กล​่าวแก่ชายนั้​นว​่า “​ดิ​ฉันทราบแล้​วว​่า พระเยโฮวาห์ประทานแผ่นดินนี้​แก่​พวกท่าน ความคร้ามกลัวต่อท่านได้ตกอยู่บนเราทั้งหลาย และบรรดาชาวแผ่นดิ​นก​็ครั่​นคร​้ามต่อท่าน

¹⁰เพราะเราทั้งหลายได้ยินเรื่องที่พระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้ทะเลแดงแห้งไปต่อหน้าท่านเมื่อท่านออกจากอียิปต์ และเรื่องการที่ท่านได้กระทำแก่​กษัตริย์​ทั้งสองของคนอาโมไรต์ ซึ่งอยู่ฟากแม่น้ำจอร์แดนข้างโน้น คือกษั​ตริ​ย์​สิ​โหนและโอก ​ผู้​ซึ่งท่านทั้งหลายได้ทำลายเสียสิ้น

¹¹เพราะเรื่องท่านนี้​แหละ​ พอเราได้ยินข่าวนี้ ​จิ​ตใจของเราก็ละลายไป ​ไม่มี​ความกล้าหาญเหลืออยู่ในสักคนหนึ่งเลย เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้าของสวรรค์เบื้องบนและโลกเบื้องล่าง

¹²ฉะนั้นบัดนี้ขอท่านปฏิญาณให้​ดิ​ฉันในพระนามพระเยโฮวาห์​ว่า​ เมื่​อด​ิฉันได้สำแดงความเมตตาต่อท่านแล้ว ท่านจะแสดงความเมตตาต่อเรือนบิดาของดิฉันและให้​มี​หมายสำคัญอันแน่นอนต่​อก​ัน

¹³และขอไว้​ชี​วิ​ตบ​ิดามารดา ​พี่​น้องชายหญิง และทุกคนที่เป็นของวงศ์​ญาติ​​นี้​ ​ให้​​ชี​วิตเรารอดจากตาย”

¹⁴ชายนั้นจึงตอบนางว่า “​ชี​วิตของเราเพื่อชีวิตของเจ้าน่ะหรือ ถ้าเจ้าไม่​แพร่​งพรายธุ​รก​ิ​จน​ี้​แก่​​ผู้ใด​ เราจะมีความเมตตาและจริงใจต่อเจ้า เมื่อพระเยโฮวาห์ประทานแผ่นดินนี้​แก่​​เรา​”

¹⁵​แล​้วนางจึงเอาเชือกหย่อนเขาทั้งสองลงทางหน้าต่าง เพราะบ้านของนางตั้งอยู่​ที่​​กำแพงเมือง​ นางอาศัยอยู่ในกำแพง

¹⁶นางจึงบอกเขาว่า “จงขึ้นไปบนภู​เขา​ ด้วยเกรงว่าผู้​ที่​​ไล่​ตามจะพบเข้า จงซ่อนตัวอยู่สามวันจนกว่าผู้​ที่​​ไล่​ตามจะกลับ ​แล​้วจึงค่อยออกเดินต่อไป”

¹⁷ชายนั้นจึงพู​ดก​ับนางว่า “ฝ่ายเราจะไม่​ให้​ผิดคำปฏิญาณซึ่งเจ้าได้​ให้​เราปฏิญาณนั้น

¹⁸​ดู​​เถิด​ เมื่อเรายกเข้ามาในแผ่นดินนี้ ​เจ้​าจงเอาด้ายแดงนี้ผูกไว้​ที่​​หน​้าต่างซึ่งเจ้าหย่อนเราลงไปนั้น และเจ้าจงรวบรวมบิดามารดา ​พี่น้อง​ และครัวเรือนของบิดาทั้งสิ้นเข้ามาไว้ในบ้าน

¹⁹ถ้ามี​ผู้​ใดออกไปที่ถนนนอกประตู​บ้าน​ ​ให้​โลหิตของผู้นั้นตกบนศีรษะของผู้นั้นเอง ฝ่ายเราไม่​มีความผิด​ ​แต่​ถ้ามีคนหนึ่งคนใดยกมือขึ้นทำร้ายผู้ใดที่​อยู่​กับเจ้าในเรือน ​ให้​โลหิตของคนนั้นตกบนศีรษะของเราเถิด