1شما پسران یهوه خدای خود هستید، پس برای مردگان، خویشتن را مجروح منمایید، و مابین چشمان خود را متراشید.
2زیراتو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی، وخداوند تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امتهایی که برروی زمین‌اند به جهت او قوم خاص باشی.
3هیچ‌چیز مکروه مخور.
4این است حیواناتی که بخورید: گاو و گوسفند و بز،
5و آهو و غزال وگور و بزکوهی و ریم و گاو دشتی و مهات.
6و هرحیوان شکافته سم که سم را به دو حصه شکافته دارد و نشخوار کند، آن را از بهایم بخورید.
7لیکن از نشخوارکنندگان و شکافتگان سم اینهارا مخورید: یعنی شتر و خرگوش و ونک، زیرا که نشخوار می‌کنند اما شکافته سم نیستند. اینهابرای شما نجس‌اند.
8و خوک زیرا شکافته سم است، لیکن نشخوار نمی کند، این برای شما نجس است. از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مکنید.
9از همه آنچه در آب است اینها را بخورید: هرچه پر و فلس دارد، آنها را بخورید.
10و هرچه پر و فلس ندارد مخورید، برای شما نجس است.
11از همه مرغان طاهر بخورید.
12و این است آنهایی که نخورید: عقاب و استخوان خوار و نسربحر،
13و لاشخوار و شاهین و کرکس به اجناس آن؛
14و هر غراب به اجناس آن؛
15و شترمرغ وجغد و مرغ دریایی و باز، به اجناس آن؛
16و بوم و بوتیمار و قاز؛
17و قائت و رخم و غواص؛
18ولقلق و کلنک، به اجناس آن؛ و هدهد و شبپره.
19و همه حشرات بالدار برای شما نجس‌اند؛ خورده نشوند.
20اما از همه مرغان طاهربخورید.
21هیچ میته مخورید؛ به غریبی که درون دروازه های تو باشد بده تا بخورد، یا به اجنبی بفروش، زیرا که تو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی و بزغاله را در شیر مادرش مپز.
22عشر تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمین برآید، البته بده.
23و به حضور یهوه خدایت در مکانی که برگزیند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد، عشر غله و شیره وروغن خود را و نخست زادگان رمه و گله خویش را بخور، تا بیاموزی که از یهوه خدایت همه اوقات بترسی.
24و اگر راه از برایت دور باشد که آن را نمی توانی برد، و آن مکانی که یهوه، خدایت، خواهد برگزید تا نام خود را در آن بگذارد، وقتی که یهوه، خدایت، تو را برکت دهد، از تو دور باشد.
25پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته، به مکانی که یهوه خدایت برگزیند، برو.
26و نقره را برای هرچه دلت می‌خواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسکرات و هرچه دلت از تو بطلبد، بده، و در آنجا بحضوریهوه، خدایت، بخور و خودت با خاندانت شادی نما.
27و لاوی‌ای را که اندرون دروازه هایت باشد، ترک منما چونکه او را با تو حصه و نصیبی نیست.
28و در آخر هر سه سال تمام عشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده، در اندرون دروازه هایت ذخیره نما.
29و لاوی چونکه با توحصه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوه‌زنی که درون دروازه هایت باشند، بیایند و بخورند و سیرشوند، تا یهوه، خدایت، تو را در همه اعمال دستت که می‌کنی، برکت دهد.
