Падишаһлар «1» 2:9-21

⁹Амма һазир уни гунасиз дәп санимиғин. Өзүң дана киши болғандин кейин униңға қандақ қилишни билисән; һәрһалда униң ақ бешини қанитип гөргә чүшүргин».

¹⁰Давут өз ата-бовлири билән бир йәрдә ухлиди. У «Давутниң шәһири» дегән җайда дәпнә қилинди.  

¹¹Давутниң Исраилға сәлтәнәт қилған вақти қириқ жил еди; у Һебронда йәттә жил сәлтәнәт қилип, Йерусалимда оттуз үч жил сәлтәнәт қилди.

¹²Сулайман атиси Давутниң тәхтидә олтарди; униң сәлтәнити хелә мустәһкәмләнди.

¹³Амма Һаггитниң оғли Адония Сулайманниң аниси Бат-Шебаниң қешиға барди. У униңдин: — Течлиқ мәхситидә кәлдиңму? — дәп сориди. У: — Шундақ, течлиқ мәхситидә, деди.

¹⁴У йәнә: — Саңа бир сөзүм бар еди, деди. У: — Сөзүңни ейтқин, деди.

¹⁵У: — Билисәнки, падишаһлиқ әслидә мениңки еди, вә пүтүн Исраил мени падишаһ болиду дәп, маңа қарайтти. Лекин падишаһлиқ мәндин кетип, инимниң илкигә өтти; чүнки Пәрвәрдигарниң ирадиси билән у униңки болди.

¹⁶Әнди саңа бир илтимасим бар. Мени яндурмиғин, деди. У: — Ейтқин, деди.

¹⁷У: — Сәндин өтүнимән, Сулайман падишаһқа мән үчүн ейтқинки — чүнки у саңа яқ демәйду! — У Шунамлиқ Абишагни маңа хотунлуққа бәрсун, деди.

¹⁸Бат-Шеба: — Мақул; сән үчүн падишаһқа сөз қилай, деди.

¹⁹Бат-Шеба Адония үчүн сөз қилғили Сулайман падишаһниң алдиға барди. Падишаһ қопуп алдиға берип, анисиға тазим қилди. Андин тәхтигә берип олтирип падишаһниң анисиға бир тәхтни кәлтүрди. Шуниң билән у униң оң йенида олтирип, униңға: —

²⁰Саңа кичиккинә бир илтимасим бар. Мени яндурмиғин, деди. Падишаһ униңға: — И ана, соравәргин, мән сени яндурмаймән, деди.

²¹У: — Акаң Адонияға Шунамлиқ Абишагни хотунлуққа бәргүзгин, деди.