8Homoj blasfemantaj indignigas urbon; Sed saĝuloj kvietigas koleron.
9Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, Tiam, ĉu li koleras, ĉu li ridas, li ne havas trankvilon.
10Sangaviduloj malamas senkulpulon; Sed virtuloj zorgas pri lia vivo.
11Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo; Sed saĝulo ĝin retenas.
12Se reganto atentas mensogon, Tiam ĉiuj liaj servantoj estas malvirtuloj.
13Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas; La Eternulo donas lumon al la okuloj de ambaŭ.
14Se reĝo juĝas juste malriĉulojn, Lia trono fortikiĝas por ĉiam.
15Kano kaj instruo donas saĝon; Sed knabo, lasita al si mem, hontigas sian patrinon.
16Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj; Sed virtuloj vidos ilian falon.
17Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, Kaj li donos ĝojon al via animo.
18Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa; Sed bone estas al tiu, kiu observas la leĝojn.
19Per vortoj sklavo ne instruiĝas; Ĉar li komprenas, sed ne obeas.
20Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.