Psalmaro 88:2-10

²Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

³Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

⁴Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

⁵Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

⁶Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

⁷Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

⁸Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

⁹Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

¹⁰Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.