Psalmaro 61:2-8

²De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

³Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

⁴Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

⁵Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

⁶Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

⁷Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

⁸Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.