Psalmaro 22:1-12

¹Al la ĥorestro. Por ario: Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

²Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

³Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

⁴Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

⁵Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

⁶Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

⁷Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

⁸Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

⁹Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

¹⁰Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

¹¹Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

¹²Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.