РЫМЛЯНАЎ 1:10-22

¹⁰заўсёды просячы ў малітвах маіх, каб воля Божая хоць цяпер паспрыяла мне прыйсьці да вас,

¹¹бо я вельмі прагну ўбачыць вас, каб падаць вам які дар духоўны на ўмацаваньне вашае,

¹²гэта значыцца, суцешыцца з вамі верай супольнаю, вашаю і маёю.

¹³Не хачу, браты, утойваць ад вас, што я многа разоў мерыўся прыйсьці да вас, - але сустракаў перашкоды аж да гэтай пары, - каб мець нейкі плод і ў вас, як і ў іншых народаў.

¹⁴Я даўжнік і Элінам і варварам, мудрацам і неразумным;

¹⁵дык вось, што да мяне, я гатовы зьвеставаць і вам, жыхарам Рыма.

¹⁶Бо я не саромеюся зьвеставаньня Хрыстовага, бо яно ёсьць сіла Божая на збавеньне ўсякаму веруючаму, па-першае Юдэю, потым і Эліну.

¹⁷Бо ў ім адкрываецца праўда Божая ад веры ў веру, як напісана: «праведны вераю жыць будзе».

¹⁸Бо адкрываецца гнеў Божы зь неба на ўсякую бязбожнасьць і няпраўду людзей, якія ўціскаюць ісьціну няпраўдаю;

¹⁹бо, што можна ведаць пра Бога, ёсьць яўнае ім, таму што Бог явіў ім;

²⁰бо нябачнае ў Ім, вечная сіла Ягоная і боскасьць, ад стварэньня сьвету праз сузіраньне тварэньняў бачныя, так што яны ня маюць выбачэньня.

²¹Але як што яны, спазнаўшы Бога, не праславілі Яго як Бога, і не падзякавалі, а змарнаваліся ў развагах розуму свайго, і запамрочылася неразумнае іхняе сэрца:

²²называючы сябе мудрымі, здурнелі,