Пәнд-несиһәтләр 20:16-27

¹⁶Ятқа кепил болған кишидин қәризгә тонини тутуп алғин; Ят хотунға капаләт бәргән кишидин капаләт пули ал.

¹⁷Алдап еришкән тамақ татлиқтур; Кейин, униң йегини шеғил болар.

¹⁸Пиланлар мәслиһәт билән бекитиләр; Пишқан көрсәтмә билән җәң қилғин.

¹⁹Гәп тошуғучи сирларни ашкарилар; Шуңа валақтәккүр билән арилашма.

²⁰Кимики ата-анисини һақарәт қилса, Униң чириғи зулмәт қараңғусида өчәр!

²¹Тез еришкән мирас һаман бәрикәтлик болмас.

²²Яманлиққа яманлиқ қайтурай демә; Пәрвәрдигарға тайинип күт, У дәрдиңгә йетәр.

²³Икки хил тараза теши Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Сахта өлчәм қәтъий яримас.  

²⁴Инсанниң һаятлиқ қәдәмлирини Пәрвәрдигар бәлгүләйду; Ундақта инсан өз мусаписини нәдин билсун?

²⁵Бир нәрсисини йениклик билән «Худаға аталған!» дәп вәдә бериш, Қәсәмләрдин кейин иккилинип қайта ойлиниш, Өз җенини қилтаққа чүшүргәнгә баравәр.

²⁶Дана падишаһ яманларни топанни соруғандәк соруветиду, Хаман тәпкәндәк тулуқ билән янҗиветәр.

²⁷Адәмниң роһ-виҗдани — Пәрвәрдигарниң чириғидур, У қәлбниң һәр бир тәглирини тәкшүрүп пәриқ етәр.