Луқо 18:37-43

³⁷Ба вай гуфтанд, ки аз он ҷо Исои Носирӣ гузашта истодааст.

³⁸Он нобино дод зада гуфт: «Эй Исои насли Довуд, ба ман раҳм кунед».

³⁹Онҳое, ки пешопеш равона буданд, ӯро сарзаниш карда мегуфтанд, ки хомӯш шавад. Аммо ӯ торафт баландтар дод зада мегуфт: «Эй насли Довуд, ба ман раҳм кунед».

⁴⁰Исо аз роҳаш бозистода фармуд, ки он нобиноро ба наздаш биёранд. Вақте ки ӯ наздик омад, Исо аз вай пурсид:

⁴¹«Ту чӣ мехоҳӣ? Бароят чӣ кор кунам?» Вай ҷавоб дод: «Худовандо! Мехоҳам бино шавам».

⁴²Исо гуфт: «Бино шав! Имонат туро шифо дод».

⁴³Вай ҳамон замон бино шуд ва Худоро ситоишкунон аз паси Исо равона гашт. Тамоми мардум инро дида, Худоро ҳамду сано мехонданд.