Łukasza 1:31-77

³¹Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus.

³²Będzie on wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron jego ojca Dawida.

³³I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.

³⁴Wtedy Maria powiedziała do anioła: Jak to się stanie, skoro nie obcowałam z mężczyzną?

³⁵A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.

³⁶A oto Elżbieta, twoja krewna, także poczęła syna w swojej starości i jest w szóstym miesiącu ta, którą nazywano niepłodną.

³⁷Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.

³⁸I powiedziała Maria: Oto służebnica Pana, niech mi się stanie według twego słowa. Wtedy odszedł od niej anioł.

³⁹W tych dniach Maria wstała i poszła z pośpiechem w góry do miasta w Judei.

⁴⁰Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

⁴¹A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym.

⁴²I zawołała donośnym głosem: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony jest owoc twego łona.

⁴³A skądże mi to, że matka mego Pana przyszła do mnie?

⁴⁴Gdy bowiem głos twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dziecko w moim łonie.

⁴⁵A błogosławiona, która uwierzyła. Spełni się bowiem to, co zostało jej powiedziane przez Pana.

⁴⁶Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana;

⁴⁷I rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu;

⁴⁸Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną.

⁴⁹Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię.

⁵⁰A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją.

⁵¹Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc.

⁵²Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych.

⁵³Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.

⁵⁴Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie;

⁵⁵Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.

⁵⁶I została z nią Maria około trzech miesięcy, a potem wróciła do swego domu.

⁵⁷Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna.

⁵⁸A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.

⁵⁹A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza.

⁶⁰Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan.

⁶¹I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem.

⁶²Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać.

⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy.

⁶⁴Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga.

⁶⁵I padł strach na wszystkich ich sąsiadów, i po całej górskiej krainie judzkiej rozgłoszone zostały wszystkie te słowa.

⁶⁶Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska.

⁶⁷A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:

⁶⁸Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud;

⁶⁹I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi;

⁷⁰Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków;

⁷¹Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

⁷²Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze;

⁷³I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu;

⁷⁴Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół;

⁷⁵W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia.

⁷⁶A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować jego drogi;

⁷⁷I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów;