Lucas 1:31-77

³¹Zie, gij zult in uw schoot ontvangen, en een Zoon baren; en gij zult Hem Jesus noemen.

³²Hij zal groot zijn, en Zoon van den Allerhoogste worden genoemd. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David geven; Hij zal koning zijn over het huis van Jakob in eeuwigheid,

³³en aan zijn koningschap zal geen einde komen.

³⁴Maria sprak tot den engel: Hoe kan dit geschieden, daar ik geen man beken?

³⁵De engel antwoordde haar: De Heilige Geest zal op u neerdalen, en de kracht van den Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat uit u wordt geboren, heilig zijn, en de Zoon van God worden genoemd.

³⁶Zie, uw bloedverwant Elisabet heeft ook een zoon ontvangen in haar ouderdom, en zij, die onvruchtbaar heette, is in haar zesde maand;

³⁷want niets is onmogelijk bij God.

³⁸Nu sprak Maria: Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord. En de engel ging van haar heen.

³⁹In die dagen ging Maria op weg, en spoedde zich het bergland in, naar een stad van Juda.

⁴⁰Ze kwam in het huis van Zakarias, en begroette Elisabet.

⁴¹Toen Elisabet de groet van Maria vernam, sprong het kind op in haar schoot, en werd Elisabet van den Heiligen Geest vervuld.

⁴²Met luider stem hief ze aan: Gij zijt de gezegende onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht van uw schoot!

⁴³Wat valt mij te beurt, dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt?

⁴⁴Want zie, zodra de klank van uw groet mij in de oren klonk, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot.

⁴⁵Zalig zij, die geloofd heeft; want wat haar namens den Heer is gezegd, zal worden vervuld.

⁴⁶Maria sprak: Mijn ziel prijst groot den Heer, Mijn geest jubelt van vreugde

⁴⁷In God, mijn Redder;

⁴⁸Want Hij ziet op de geringheid neer van zijn dienstmaagd. Zie, van nu af prijzen mij zalig Alle geslachten;

⁴⁹Want de Machtige heeft aan mij grote dingen gedaan: Zijn Naam is heilig!

⁵⁰Zijn barmhartigheid reikt van geslacht tot geslacht Over hen, die Hem vrezen;

⁵¹Hij toont de kracht van zijn arm, En slaat de trotsen van harte uiteen.

⁵²De machtigen haalt Hij neer van de troon, Maar Hij verheft de geringen;

⁵³Behoeftigen overlaadt Hij met gaven, En rijken zendt Hij ledig heen.

⁵⁴Hij heeft Zich over Israël, zijn dienaar, ontfermd; Zijn barmhartigheid indachtig:

⁵⁵Zoals Hij tot onze vaderen sprak: Aan Abraham en zijn zaad voor altijd.

⁵⁶Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar; toen keerde ze terug naar huis.

⁵⁷Zo kwam voor Elisabet de tijd van haar moederschap, en ze baarde een zoon.

⁵⁸Haar buren en familie hoorden, dat de Heer haar grote barmhartigheid had betoond, en ze deelden in haar vreugde.

⁵⁹Op de achtste dag kwam men het kind besnijden, en men wilde het Zakarias noemen, naar de naam van zijn vader.

⁶⁰Maar zijn moeder nam het woord en sprak: Neen, Johannes zal hij heten.

⁶¹Ze zeiden haar: Er is niemand in uw familie, die deze naam heeft.

⁶²Nu gaven ze zijn vader een teken, hoe hij hem wilde noemen.

⁶³Hij vroeg een schrijfbordje, en schreef: Zijn naam is Johannes. Allen waren er over verwonderd.

⁶⁴Maar op hetzelfde ogenblik ging zijn mond en tong los; hij sprak, en zegende God.

⁶⁵Al hun buren werden met ontzag vervuld, en in heel het bergland van Judea werden al deze dingen besproken.

⁶⁶Allen, die het hoorden, dachten er over na, en zeiden: Wat zal er toch worden van dat kind? Waarachtig, de hand des Heren was met hem!

⁶⁷En zijn vader Zakarias, vervuld van den Heiligen Geest, profeteerde en sprak:

⁶⁸Geloofd zij de Heer, Israëls God! Want Hij heeft zijn volk bezocht en verlost,

⁶⁹En ons een hoorn van redding verwekt In het huis van David, zijn dienaar.

⁷⁰Zoals Hij eeuwen geleden beloofd had Door de mond zijner heilige profeten:

⁷¹Om ons redding te brengen van onze vijanden, En uit de hand van al, die ons haten.

⁷²Om Zich te ontfermen over onze vaderen, En zijn heilig Verbond te gedenken,

⁷³De eed, die Hij zwoer, Aan Abraham, onzen vader.

⁷⁴Om ons te vergunnen, om zonder vrees, Uit de hand onzer vijanden verlost,

⁷⁵Hem te dienen, vroom en rechtschapen, Voor zijn aanschijn al onze dagen.

⁷⁶En Gij nu, kleine knaap, Zult profeet van den Allerhoogste worden genoemd; Want ge zult uitgaan voor den Heer, Om zijn wegen te bereiden.

⁷⁷Om zijn volk het heil te doen kennen In de vergiffenis zijner zonden,