Psalmaro 69:2-12

²Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

³Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

⁴Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

⁵Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

⁶Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

⁷Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

⁸Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

⁹Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

¹⁰Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

¹¹Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

¹²Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.