Psalmaro 59:7-17

⁷Jen ili parolaĉas per siaj buŝoj; Glavoj estas sur iliaj lipoj; ĉar kiu, ili diras, aŭdas?

⁸Sed Vi, ho Eternulo, ridos pri ili; Vi mokos ĉiujn popolojn.

⁹Ho mia forto, al Vi mi min turnas; Ĉar Dio estas mia rifuĝo.

¹⁰Mia bona Dio rapidos al mi; Dio vidigos al mi venĝon sur miaj malamikoj.

¹¹Ne mortigu ilin, por ke ne forgesu mia popolo; Disbatu ilin per Via forto kaj faligu ilin, Ho Sinjoro, nia ŝildo.

¹²La parolo de iliaj lipoj estas peko de iliaj buŝoj; Ili kaptiĝu per sia malhumileco, Ĉar ili parolas nur pri ĵurrompo kaj mensogo.

¹³Ekstermu ilin en kolerego, ekstermu, ke ili ne plu ekzistu; Kaj ili eksciu, ke Dio regas ĉe Jakob, Ĝis la limoj de la mondo. Sela.

¹⁴Ili revenas vespere, bojas kiel hundoj, Kaj iras ĉirkaŭ la urbo.

¹⁵Ili vagas pro manĝo, Kaj sen satiĝo pasigas la nokton.

¹⁶Sed mi kantos Vian forton, Kaj matene mi gloros Vian bonecon; Ĉar Vi estis por mi defendo kaj rifuĝo En la tago de mia malfeliĉo.

¹⁷Ho mia forto, al Vi mi kantos; Ĉar Dio estas mia defendo, la Dio de mia favoro.