58Mi petegas antaŭ Vi per la tuta koro: Korfavoru min, konforme al Via vorto.
59Mi esploris miajn vojojn Kaj direktis miajn paŝojn al Viaj leĝoj.
60Mi rapidas kaj ne prokrastas, Por plenumi Viajn ordonojn.
61Retoj de malvirtuloj min ĉirkaŭis; Sed Vian instruon mi ne forgesis.
62En la mezo de la nokto mi leviĝas, Por glori Vin por Viaj justaj juĝoj.
63Mi estas kamarado por ĉiuj, Kiuj Vin timas kaj kiuj observas Viajn ordonojn.
64De Via boneco, ho Eternulo, la tero estas plena; Instruu al mi Viajn leĝojn.
65Bonon Vi faris al Via sklavo, ho Eternulo, Konforme al Via vorto.
66Bonajn morojn kaj scion instruu al mi, Ĉar al Viaj ordonoj mi kredas.
67Antaŭ ol mi suferis, mi erarvagis, Sed nun mi observas Vian vorton.
68Vi estas bona kaj bonfara; Instruu al mi Viajn leĝojn.
69Fieruloj plektis mensogon pri mi; Sed mi per la tuta koro konservas Viajn ordonojn.
70Grasiĝis kiel sebo ilia koro; Sed mi havas plezuron de Via instruo.
71Bone estas al mi, ke mi suferis, Por ke mi lernu Viajn leĝojn.
72Pli bona estas por mi la instruo de Via buŝo, Ol miloj da oreroj kaj arĝenteroj.
73Viaj manoj min kreis kaj fortikigis; Prudentigu min, kaj mi lernu Viajn ordonojn.
74Viaj timantoj min vidos kaj ĝojos, Ĉar mi fidis Vian vorton.
75Mi scias, ho Eternulo, ke Viaj juĝoj estas justaj, Kaj ke Vi juste min suferigis.
76Via boneco estu do mia konsolo, Konforme al Via vorto al Via sklavo.
77Venu sur min Via favorkoreco, ke mi vivu; Ĉar Via instruo estas mia plezuro.
78Hontiĝu la fieruloj, ĉar maljuste ili min premis; Mi meditos pri Viaj ordonoj.
79Turniĝu al mi Viaj timantoj Kaj la konantoj de Viaj leĝoj.
80Mia koro estu ĝusta, laŭ Viaj leĝoj, Por ke mi ne hontiĝu.
81Mia animo avidas Vian savon; Vian vorton mi fidas.
82Miaj okuloj avidas Vian vorton, dirante: Kiam Vi min konsolos?
83Ĉar mi fariĝis kiel felsako en fumo; Sed Viajn leĝojn mi ne forgesas.
84Kiom estos la tagoj de Via sklavo? Kiam Vi faros juĝon super miaj persekutantoj?
85Fosojn fosis al mi la fieruloj, Kontraŭe al Viaj leĝoj.
86Ĉiuj Viaj ordonoj estas vero; Maljuste oni min persekutas; helpu min.
87Oni preskaŭ pereigis min de sur la tero, Sed mi ne forlasis Viajn ordonojn.
88Laŭ Via boneco vivigu min, Kaj mi observos la ordonojn de Via buŝo.
89Por eterne, ho Eternulo, Via vorto staras forte en la ĉielo.
90Por ĉiuj generacioj restas Via vero; Vi fortikigis la teron, kaj ĝi staras.
91Laŭ Viaj leĝoj ĉio nun staras, Ĉar ĉio estas Viaj sklavoj.
92Se Via instruo ne estus mia konsolo, Mi pereus en mia mizero.
93Neniam mi forgesos Viajn ordonojn, Ĉar per ili Vi min vivigas.
94Al Vi mi apartenas; Helpu min, ĉar mi serĉas Viajn ordonojn.
95Pri mi embuskis malvirtuloj, por min pereigi; Sed mi studas Viajn leĝojn.
96Ĉe ĉiu afero mi vidis finon; Sed Via ordono estas tre vasta.
97Kiel mi amas Vian instruon! La tutan tagon mi meditas pri ĝi.
98Via ordono faras min pli saĝa ol miaj malamikoj, Ĉar ĝi restas al mi por ĉiam.
99Mi fariĝis pli saĝa, ol ĉiuj miaj instruantoj, Ĉar Viaj leĝoj estas mia tuta meditado.
100Mi estas pli scianta ol maljunuloj, Ĉar Viajn ordonojn mi konservas.
101De ĉiu malbona vojo mi detenas mian piedon, Por plenumi Vian vorton.
102De Viaj decidoj mi ne dekliniĝas, Ĉar Vi min gvidas.
103Kiel dolĉa estas por mia palato Via vorto! Pli ol mielo por mia buŝo!
104De Viaj ordonoj mi prudentiĝas; Tial mi malamas ĉiun vojon de malvero.
105Via vorto estas lumilo por miaj piedoj, Kaj lumo por mia vojo.
106Mi ĵuris, kaj mi plenumos: Observi Viajn justajn decidojn.
107Mi estas tre senfortigita, ho Eternulo; Vivigu min, konforme al Via vorto.
108La oferdono de mia buŝo plaĉu al Vi, ho Eternulo, Kaj pri Viaj decidoj instruu min.
109Mia animo estas ĉiam en mia mano, Sed Vian instruon mi ne forgesas.
110La malvirtuloj metis reton por mi; Sed de Viaj ordonoj mi ne dekliniĝis.
111Mi heredigis al mi Viajn ordonojn por ĉiam, Ĉar ili estas la ĝojo de mia koro.
112Mi klinis mian koron, Por plenumi Viajn leĝojn eterne ĝis la fino.
113Skeptikulojn mi malamas, Sed Vian instruon mi amas.
114Vi estas mia ŝirmo kaj ŝildo; Vian vorton mi fidas.
115Foriĝu de mi, malbonagantoj; Mi observos la ordonojn de mia Dio.
116Subtenu min laŭ Via diro, ke mi vivu; Kaj ne hontigu min pri mia espero.
117Fortikigu min, ke mi saviĝu, Kaj mi ĉiam havos plezuron de Viaj leĝoj.
118Vi forpuŝas ĉiujn, kiuj dekliniĝas de Viaj leĝoj, Ĉar ilia falsaĵo estas mensoga.
119Kiel skorion Vi forĵetas ĉiujn malvirtulojn sur la tero; Tial mi amas Viajn decidojn.
120De Via teruro tremas mia karno, Kaj Viajn juĝojn mi timas.
121Mi faris juĝon kaj justecon; Ne transdonu min al miaj premantoj.
122Garantie liberigu Vian sklavon por bono, Por ke fieruloj min ne premu.
123Miaj okuloj sopiras Vian helpon Kaj Vian justan vorton.
124Agu kun Via sklavo laŭ Via boneco, Kaj Viajn leĝojn instruu al mi.
125Mi estas Via sklavo; Klerigu min, ke mi sciu Viajn decidojn.
126Estas tempo, ke la Eternulo agu: Ili rompis Vian leĝon.
127Tial mi amas Viajn ordonojn Pli ol oron, eĉ ol puran oron.
128Tial mi estimas ĉiujn Viajn ordonojn, Ĉiun vojon de malvero mi malamas.
129Mirindaj estas Viaj decidoj; Tial mia animo ilin konservas.
130Malkaŝo de Via vorto klerigas, Ĝi prudentigas simplanimulojn.
131Mi malfermas mian buŝon kaj enspiras, Ĉar mi deziregas Viajn ordonojn.
132Turnu Vin al mi kaj korfavoru min, Kiel Vi agas kun la amantoj de Via nomo.
133Direktu miajn paŝojn laŭ Via promeso; Kaj nenia malhonesteco ekregu super mi.
134Liberigu min de homa premado; Kaj mi observos Viajn ordonojn.
135Lumu per Via vizaĝo sur Vian sklavon, Kaj instruu al mi Viajn leĝojn.
136Torentojn da akvo elverŝas miaj okuloj, Pro tio, ke oni ne plenumas Vian instruon.
137Justulo Vi estas, ho Eternulo, Kaj justaj estas Viaj juĝoj.
138Vi aperigis Viajn decidojn Kun justeco kaj plena vero.
139Elturmentis min mia fervoro, Ĉar miaj malamikoj forgesis Viajn vortojn.
140Tre pura estas Via vorto, Kaj Via sklavo ĝin amas.
141Mi estas malgranda kaj malestimata; Sed Viajn ordonojn mi ne forgesas.
142Via justeco estas justeco eterna, Kaj Via instruo estas vero.
143Sufero kaj mizero min trafis; Sed Viaj ordonoj estas mia plezuro.
144La justeco de Viaj decidoj estas eterna; Klerigu min, por ke mi vivu.
145Mi vokas el la tuta koro; aŭskultu min, ho Eternulo; Mi plenumos Viajn leĝojn.
146Mi vokas al Vi; savu min, Kaj mi konservos Viajn decidojn.
147Antaŭ la matenruĝo mi vokas; Vian vorton mi fidas.
148Antaŭ la noktaj gardopartoj miaj okuloj vekiĝas, Por ke mi meditu pri Via vorto.
149Mian voĉon aŭskultu, laŭ Via boneco, ho Eternulo; Laŭ Via justeco lasu min vivi.
150Alproksimiĝas malicaj persekutantoj; Malproksimaj ili estas de Via leĝo.
151Proksima Vi estas, ho Eternulo; Kaj ĉiuj Viaj ordonoj estas vero.
152De longe mi scias pri Viaj decidoj, Ke Vi fiksis ilin por ĉiam.
153Rigardu mian mizeron, kaj liberigu min, Ĉar Vian instruon mi ne forgesis.
154Defendu mian aferon, kaj liberigu min; Laŭ Via vorto lasu min vivi.
155Malproksima de malvirtuloj estas savo, Ĉar ili ne ŝatas Viajn leĝojn.
156Via favorkoreco estas granda, ho Eternulo; Laŭ Via justeco lasu min vivi.
157Multaj estas miaj persekutantoj kaj premantoj, Sed de Viaj decidoj mi ne dekliniĝis.
158Mi vidis perfidulojn, kaj mi ilin abomenis, Ĉar Vian vorton ili ne observis.
159Rigardu, mi amas Viajn ordonojn; Ho Eternulo, laŭ Via boneco lasu min vivi.
160La esenco de Via vorto estas vero, Kaj eterna estas ĉiu juĝo de Via justeco.
161Princoj persekutas min senkaŭze; Sed Vian vorton timas mia koro.
162Mi ĝojas pri Via vorto, Kiel ricevinto de granda akiro.
Psalmaro 119
Psalmaro 119:58-162