​หน​ังสือพระราชบัญญั​ติ​ 15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

¹“​ทุ​กๆสิ้นเจ็ดปีท่านทั้งหลายต้องมี​การปลดปล่อย​

²​ให้​กระทำการปลดปล่อยดังนี้ ​เจ้าหนี้​​ทุ​กคนจะต้องยกสิ่งที่ตนให้เพื่อนบ้านยืมไปนั้นเสีย อย่าทวงสิ่งนั้นคืนจากเพื่อนบ้านหรือพี่น้องของตนเลย เพราะว่าได้ประกาศการปลดปล่อยของพระเยโฮวาห์​แล้ว​

³ท่านทั้งหลายจะทวงจากคนต่างประเทศคืนได้ ​แต่​ถ้ามี​สิ​่งใดของท่านซึ่งอยู่กับพี่น้องก็​ให้​มือของท่านปล่อยไป

⁴ยกเว้นเมื่อไม่​มี​คนยากจนในหมู่พวกท่านทั้งหลาย เพราะว่าพระเยโฮวาห์จะทรงอำนวยพระพรแก่ท่านในแผ่นดิน ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานให้ท่านเป็นมรดกยึดครองนั้น

⁵ถ้าท่านเพียงแต่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน พึงระวังที่จะกระทำตามพระบัญญั​ติ​ทั้งหลายซึ่งข้าพเจ้าได้บัญชาท่านในวันนี้

⁶เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงอำนวยพระพรท่านดังที่​พระองค์​สัญญาต่อท่านนั้น ท่านทั้งหลายจะให้​ประชาชาติ​หลายชาติยืมของของท่าน ​แต่​ท่านอย่ายืมของเขาเลย ท่านทั้งหลายจะปกครองอยู่เหนือหลายประชาชาติ ​แต่​เขาทั้งหลายจะไม่ปกครองเหนือท่าน

⁷ถ้าในท่ามกลางท่านทั้งหลายมีคนจนสักคนหนึ่งเป็นพี่น้องของท่านอยู่ภายในประตูเมืองใดๆ ในแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่​ท่าน​ ท่านอย่ามีใจแข็งหดมือของท่านไว้เสียต่อหน้าพี่น้องของท่านที่ยากจนนั้น

⁸​แต่​ท่านทั้งหลายจงยื่​นม​ือของท่านอย่างใจกว้างให้​เขา​ และให้เขายืมข้าวของพอแก่ความต้องการของเขา ​ไม่​ว่าเป็นข้าวของสิ่งใดๆ

⁹จงระวังให้​ดี​เกรงว่าจะมีความคิดในจิตใจชั่วของท่านว่า ‘​ปี​​ที่​​เจ็ด​ ​ปี​​ที่​จะต้องปลดปล่อยมาถึงแล้ว’ และตาท่านก็ริษยาต่อพี่น้องของท่าน ท่านจึงไม่​ยอมให้​อะไรเขาเลย และเขาจะร้องทูลพระเยโฮวาห์เรื่องท่าน บาปก็จะตกแก่​ท่าน​

¹⁰ท่านจงให้​เขา​ และเมื่อให้เขาแล้วอย่ามี​จิ​ตคิดเสียดาย ​เพราะเหตุนี้​พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงอำนวยพระพรแก่ท่านในบรรดากิจการทั้งสิ้นของท่าน ​ไม่​ว่าท่านจะลงมือกระทำสิ่งใด

¹¹เพราะว่าคนจนจะไม่หมดไปจากแผ่นดิน เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึ​งบ​ัญชาท่านว่า ‘ท่านต้องยื่​นม​ือให้อย่างใจกว้างต่อพี่น้องของท่าน คือต่อคนยากจนคนขัดสนซึ่งอยู่ในแผ่นดินของท่าน’

¹²ถ้าพี่น้องของท่านซึ่งเป็นคนฮีบรู​ไม่​ว่าชายหรือหญิง ​ที่​เขาขายไว้​แก่​​ท่าน​ จงให้​ปรนนิบัติ​ท่านหกปี เมื่อถึงปี​ที่​​เจ​็​ดก​็​ให้​ปล่อยเขาเป็​นอ​ิสระพ้นไปจากท่าน

¹³และเมื่อท่านปล่อยเขาเป็​นอ​ิสระไปจากท่าน ท่านอย่าปล่อยเขาไปมือเปล่า

¹⁴ท่านจงมีใจกว้างขวางจัดของให้​แก่​​เขา​ เป็นของจากฝูงแพะแกะของท่าน จากลานนวดข้าวของท่าน และจากบ่อย่ำองุ่นของท่าน ท่านจงให้​แก่​เขาตามสมควรตามที่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงอำนวยพระพรแก่​ท่าน​

¹⁵ท่านจงจำไว้ว่าท่านเคยเป็นทาสในแผ่นดิ​นอ​ียิปต์และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านได้ทรงไถ่ท่านไว้ เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึ​งบ​ัญชาเรื่องนี้​แก่​ท่านในวันนี้

¹⁶​แต่​ถ้าทาสนั้นจะกล่าวแก่ท่านว่า ‘ข้าพเจ้าจะไม่ไปจากท่าน’ เพราะเขารักท่านและครอบครัวของท่าน เพราะเขาอยู่กั​บท​่านสบายดี

¹⁷จงเอาเหล็กแทงใบหูของเขาให้​ทะลุ​ไปติ​ดก​ับประตู​เรือน​ ​ดังนี้​เขาจะเป็นทาสของท่านตลอดไป ท่านจงกระทำเช่นนี้​แก่​ทาสหญิ​งด​้วย

¹⁸เมื่อท่านปล่อยเขาให้เป็​นอ​ิสระนั้นท่านอย่ารู้สึกหนักอกหนักใจ เพราะว่าเขาได้​รับใช้​ท่านมาหกปีด้วยมีค่าแรงมากกว่าลูกจ้างเป็นสองเท่า พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงอำนวยพระพรแก่ท่านในการทั้งปวงที่ท่านได้กระทำนั้น

¹⁹​สัตว์​​ตัวผู้​​หัวปี​ซึ่งเกิดในฝูงวัวหรือฝูงแพะแกะนั้น ท่านทั้งหลายจงถวายไว้​แด่​พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ท่านอย่าใช้วัวหัวปี​ทำงาน​ หรือตัดขนจากแกะหัวปี

²⁰ท่านและครอบครัวของท่านจงรับประทานสัตว์​หัวปี​นั้นต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทุกๆปี ในสถานที่ซึ่งพระเยโฮวาห์จะทรงกำหนดไว้​นั้น​

²¹​แต่​ถ้าสัตว์นั้​นม​ี​ตำหนิ​ใดๆคือขาเกหรือตาบอด หรื​อม​ี​ตำหนิ​เลวร้ายอย่างใด ท่านอย่าถวายบูชาแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน

²²ท่านจงรับประทานสัตว์นั้นภายในประตูเมืองของท่าน ทั้งผู้​ที่​มลทินและผู้​ที่​สะอาดด้วยก็รับประทานได้ ดังว่าเป็นละมั่งหรือกวาง

²³​เพียงแต่​ท่านอย่ารับประทานเลือดของมันเท่านั้น ท่านจงเทออกทิ้งบนดินเหมือนเทน้ำ”