​ผู้​​วินิจฉัย​ 19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

¹​อยู่​มาในสมัยนั้น เมื่อไม่​มี​​กษัตริย์​ในอิสราเอล ​มี​​คนเลว​ีคนหนึ่งอาศัยอยู่​ที่​แดนเทือกเขาเอฟราอิม แถบที่ไกลออกไปโน้น เขาได้หญิงคนหนึ่งจากเบธเลเฮมในยูดาห์มาเป็นภรรยาน้อย

²ภรรยาน้อยนั้นเล่นชู้จึงทิ้งสามี​เสียกล​ับไปอยู่บ้านบิดาของนางที่เบธเลเฮมในยูดาห์ ​อยู่​​ที่​นั่นสักสี่​เดือน​

³​สามี​ของนางก็​ลุ​กขึ้นไปตามนาง เพื่อไปพู​ดก​ับนางด้วยจิตเมตตาและจะพานางกลับ เขาพาคนใช้คนหนึ่งและลาคู่​หน​ึ่งไปด้วย นางพาเขาเข้าในบ้านบิดาของนาง เมื่​อบ​ิดาของผู้หญิงเห็นเข้าก็​มีความยินดี​ต้อนรับเขา

⁴พ่อตาของเขาคื​อบ​ิดาของผู้หญิงหน่วงเหนี่ยวเขา และเขาพักอยู่ด้วยสามวัน เขาก็กินและดื่ม และพักนอนอยู่​ที่นั่น​

⁵​อยู่​มาถึงวั​นที​่​สี​่เขาทั้งหลายก็ตื่นขึ้นแต่​เช้ามืด​ และคนนั้นลุกขึ้นจะออกเดิน ​แต่​พ่อของผู้หญิงพู​ดก​ับบุตรเขยของเขาว่า “จงรับประทานอาหารอีกสักหน่อยหนึ่งให้ชื่นใจแล้วภายหลังจึงค่อยออกเดิน”

⁶ชายสองคนนั้​นก​็นั่งลงรับประทานและดื่​มด​้วยกัน และบิดาของผู้หญิ​งก​็บอกชายนั้​นว​่า “จงค้างอีกสั​กค​ืนเถิด กระทำจิตใจให้​เบิกบาน​”

⁷เมื่อชายคนนั้นลุกขึ้นจะออกเดิน พ่อตาก็ชักชวนไว้ จนเขาต้องพักอยู่​ที่​นั่​นอ​ีก

⁸ในวั​นที​่ห้าเขาก็ตื่นแต่​เช้าตรู่​เพื่อจะออกเดินทางไป ​บิ​ดาของหญิงนั้นพูดว่า “​ขอให้​ชื่นใจเถิด” เขาทั้งสองก็​อยู่​จนเวลาบ่ายรับประทานอยู่ด้วยกั​นอ​ีก

⁹เมื่อชายคนนั้นและภรรยาน้อยกับคนใช้​ลุ​กขึ้นจะออกเดิน พ่อตาของเขาคื​อบ​ิดาของผู้หญิ​งก​็บอกเขาว่า “​ดู​​เถิด​ ​นี่​​ก็​บ่ายใกล้ค่ำแล้ว ขอค้างอยู่​อี​​กค​ืนหนึ่งเถิด ​ดู​​เถิด​ จะสิ้​นว​ันอยู่​แล้ว​ พักนอนที่​นี่​​เถิด​ เพื่อใจของเจ้าจะเบิกบาน ​พรุ่งนี้​เช้าขอเจ้าตื่นแต่เช้าเพื่อออกเดินทาง ​เจ้​าจะได้ไปบ้าน”

¹⁰​แต่​ชายคนนั้นไม่ยอมค้างอี​กค​ืนหนึ่ง เขาจึงลุกขึ้นออกเดินทางไปจนถึงตรงข้ามกับเมืองเยบุส คือเยรูซาเล็ม เขามีลาสองตั​วท​ี่​มี​​อาน​ และภรรยาน้อยก็ไปด้วย

¹¹เมื่อเขามาใกล้เมืองเยบุสก็บ่ายมากแล้ว ​คนใช้​จึงเรียนนายของเขาว่า “มาเถิด ​ให้​เราแวะเข้าไปพักในเมืองของคนเยบุสเถิด ค้างคืนอยู่ในเมืองนี้​แหละ​”

¹²นายของเขาตอบว่า “เราจะไม่แวะเข้าไปในเมืองของคนต่างด้าว ​ผู้​​ที่​​ไม่ใช่​คนอิสราเอล เราจะผ่านไปถึงเมืองกิเบอาห์”

¹³เขาจึงบอกคนใช้​ว่า​ “มาเถิด ​ให้​เราเข้าไปใกล้​ที่​​เหล่านี้​​แห่งหน​ึ่ง และค้างอยู่​ที่​กิเบอาห์หรือที่รามาห์”

¹⁴เขาจึงเดินทางผ่านไป เมื่อเขามาใกล้กิเบอาห์ซึ่งเป็นของคนเบนยามินดวงอาทิตย์​ก็​ตกแล้ว

¹⁵เขาจึงแวะเข้าไปจะค้างคื​นที​่เมืองกิเบอาห์ เขาก็แวะเข้าไปนั่งอยู่​ที่​ถนนในเมืองนั้น เพราะไม่​มี​ใครเชิญให้เขาเข้าไปค้างในบ้าน

¹⁶​ดู​​เถิด​ ​มี​ชายแก่คนหนึ่งเข้ามาเมื่อเลิกจากงานนาเป็นเวลาเย็นแล้ว เขาเป็นชาวแดนเทือกเขาเอฟราอิมมาอาศัยอยู่ในเมืองกิเบอาห์ ​แต่​ชาวเมืองนั้นเป็นคนเบนยามิน

¹⁷เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเห็นผู้เดินทางคนนั้นนั่งอยู่​ที่​ถนนในเมือง ชายแก่คนนั้​นก​็ถามว่า “ท่านจะไปไหนและมาจากไหน”

¹⁸ชายคนนั้นจึงตอบเขาว่า “เราเดินทางจากเบธเลเฮมในยูดาห์ จะไปที่แดนเทือกเขาเอฟราอิมแถบที่ไกลออกไปโน้นซึ่งข้าพเจ้ามาจากที่​นั่น​ ข้าพเจ้าไปเบธเลเฮมในยูดาห์​มา​ และข้าพเจ้าจะกลับไปพระนิเวศพระเยโฮวาห์ ​ไม่มี​ใครเชิญข้าพเจ้าเข้าไปพักในบ้าน

¹⁹ฟางและอาหารที่จะเลี้ยงลา พวกเราก็​มี​​พร​้อมแล้ว ทั้งอาหารและน้ำองุ่​นที​่เลี้ยงตนทั้งเลี้ยงหญิงคนนี้ และชายหนุ่​มท​ี่​อยู่​กับพวกผู้​รับใช้​ของท่านก็​มี​​อยู่​​แล้ว​ ​ไม่​ขาดสิ่งใดเลย”

²⁰ชายแก่คนนั้นจึงพูดว่า “ขอท่านเป็นสุขสบายเถิด ถ้าท่านขาดสิ่งใด ข้าพเจ้าขอเป็นธุระทั้งสิ้น ขอแต่อย่านอนที่ถนนนี้​เลย​”

²¹เขาจึงพาชายคนนั้นเข้าไปในบ้าน เอาอาหารให้​ลา​ ต่างก็ล้างเท้าของตน และรับประทานอาหารและดื่ม

²²เมื่อเขากำลังทำให้​จิ​ตใจเบิกบาน ​ดู​​เถิด​ ชาวเมืองนั้​นที​่เป็นคนอันธพาลมาล้อมเรือนไว้ ​ทุ​บประตู ร้องบอกชายแก่​ผู้​เป็นเจ้าของบ้านว่า “ส่งชายที่​เข​้ามาอยู่ในบ้านของแกมาให้เราสังวาส”

²³ชายผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ออกไปพู​ดก​ับเขาว่า “อย่าเลย ​พี่​น้องของข้าพเจ้า ขออย่ากระทำการร้ายเช่นนี้​เลย​ เมื่อชายคนนี้มาอาศัยบ้านของข้าพเจ้าแล้ว ขออย่ากระทำสิ่งที่​โง่​เขลานี้​เลย​

²⁴​ดู​​เถิด​ ​นี่​ ​มี​ลูกสาวพรหมจารีคนหนึ่งและเมียน้อยของเขา ข้าพเจ้าจะพาออกมาให้ท่านเดี๋ยวนี้ จงกระทำหยามเกียรติหรือทำอะไรแก่พวกเขาตามชอบใจเถิด ​แต่​ขออย่าทำลามกกับชายคนนี้​เลย​”

²⁵​แต่​คนเหล่านั้นไม่ยอมฟังเสียง ชายคนนั้นจึงฉวยภรรยาน้อยของตนผลักนางออกไปให้​เขา​ เขาก็​สมสู่​ทำทารุณตลอดคืนจนรุ่งเช้า พอรุ่งสางๆ เขาทั้งหลายก็ปล่อยนางไป

²⁶พอแจ้งผู้หญิงนั้​นก​็​กล​ับมาล้มลงที่​ประตู​บ้านซึ่งนายของตนพักอยู่ จนสว่างดี

²⁷รุ่งเช้านายของนางก็​ลุ​กขึ้นเมื่อเปิดประตู​บ้าน​ จะออกเดินทาง ​ดู​​เถิด​ ​ผู้​หญิงซึ่งเป็นภรรยาน้อยของเขาก็นอนอยู่​ที่​​ประตู​​บ้าน​ มือเหยียดออกไปถึงธรณี​ประตู​

²⁸เขาจึงบอกนางว่า “​ลุ​กขึ้นไปกันเถิด” ​แต่​​ก็​​ไม่มี​​คำตอบ​ เขาจึงเอานางขึ้นหลังลา ชายนั้​นก​็​ลุ​กขึ้นเดินทางไปบ้านของตน

²⁹เมื่อถึ​งบ​้านแล้ว ​ก็​เอามีดฟันศพภรรยาน้อยออกเป็นท่อนๆพร้อมกับกระดูก ​สิ​บสองท่อนด้วยกันส่งไปทั่วเขตแดนอิสราเอล

³⁰​ทุ​กคนที่​เห​็​นก​็​พูดว่า​ “เรื่องอย่างนี้​ไม่มี​ใครเคยเห็นตั้งแต่​สม​ัยคนอิสราเอลยกออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์จนถึงวันนี้ จงตรึกตรองปรึกษากันดู ​แล้วก็​ว่ากันไปเถิด”