مزامیر 71:1-6

¹در تو‌ای خداوند پناه برده‌ام، پس تا به ابد خجل نخواهم شد.

²به عدالت خودمرا خلاصی ده و برهان. گوش خود را به من فراگیر و مرا نجات ده.

³برای من صخره سکونت باش تا همه وقت داخل آن شوم. تو به نجات من امر فرموده‌ای، زیرا صخره و قلعه من تو هستی.

⁴خدایا مرا از دست شریر برهان و از کف بدکار وظالم.

⁵زیرا‌ای خداوند یهوه، تو امید من هستی و ازطفولیتم اعتماد من بوده‌ای.

⁶از شکم بر توانداخته شده‌ام. از رحم مادرم ملجای من توبوده‌ای و تسبیح من دائم درباره تو خواهد بود.