مزامیر 69:1-11

¹برای سالار مغنیان بر سوسنها. مزمور داود خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها به‌جان من درآمده است.

²در خلاب ژرف فرورفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

³از فریاد خودخسته شده‌ام و گلوی من سوخته و چشمانم ازانتظار خدا تار گردیده است.

⁴آنانی که بی‌سبب ازمن نفرت دارند، از مویهای سرم زیاده‌اند ودشمنان ناحق من که قصد هلاکت من دارندزورآورند. پس آنچه نگرفته بودم، رد کردم.

⁵‌ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از تومخفی نیست.

⁶‌ای خداوند یهوه صبایوت، منتظرین تو به‌سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو به‌سبب من رسوا نگردند.

⁷زیرا به‌خاطر تو متحمل عار گردیده‌ام ورسوایی روی من، مرا پوشیده است.

⁸نزدبرادرانم اجنبی شده‌ام و نزد پسران مادر خودغریب.

⁹زیرا غیرت خانه تو مرا خورده است وملامت های ملامت کنندگان تو بر من طاری گردیده.

¹⁰روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریخته‌ام. و این برای من عار گردیده است.

¹¹پلاس را لباس خود ساخته‌ام و نزد ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.