4عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.
5خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.
6خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.
7خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.
8که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.
9که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.
10در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.
11رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.
12ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.
13زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.
14که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.
15که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.
16که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.
مزامیر 147
مزامیر 147:4-16