8У коча бойлап бузуқ хотун турушлуқ доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида ишики алдидин өтти.
10Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
Пәнд-несиһәтләр 7
Пәнд-несиһәтләр 7:8-16