Падишаһлар «1» 2:19-31

¹⁹Бат-Шеба Адония үчүн сөз қилғили Сулайман падишаһниң алдиға барди. Падишаһ қопуп алдиға берип, анисиға тазим қилди. Андин тәхтигә берип олтирип падишаһниң анисиға бир тәхтни кәлтүрди. Шуниң билән у униң оң йенида олтирип, униңға: —

²⁰Саңа кичиккинә бир илтимасим бар. Мени яндурмиғин, деди. Падишаһ униңға: — И ана, соравәргин, мән сени яндурмаймән, деди.

²¹У: — Акаң Адонияға Шунамлиқ Абишагни хотунлуққа бәргүзгин, деди.

²²Сулайман падишаһ җавап берип анисиға: — Немишкә Адония үчүн Шунамлиқ Абишагни сорайсән? У акам болған екән, униң үчүн, Абиатар каһин үчүн вә Зәруияниң оғли Йоаб үчүн падишаһлиқниму соримамсән! — деди.

²³Сулайман падишаһ Пәрвәрдигар билән қәсәм қилип мундақ деди: — Адония шу сөзни қилғини үчүн өлмисә, Худа мени урсун яки униңдин артуқ җазалисун!

²⁴Мениң орнумни мустәһкәм қилған, атамниң тәхтидә олтарғузған, Өз вәдиси бойичә маңа бир өйни қурған Пәрвәрдигарниң һаяти билән қәсәм қилимәнки, Адония бүгүн өлүмгә мәһкүм қилиниду, деди.  

²⁵Шуниң билән Сулайман падишаһ Йәһояданиң оғли Бенаяни бу ишқа әвәтти; у уни чепип өлтүрди.

²⁶Падишаһ Абиатар каһинға: — Маң, Анатоттики өз етизлиғиңға барғин. Сән өлүмгә лайиқсән, лекин сән Рәб Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғини атам Давутниң алдида көтәргәнлигиң түпәйлидин, вә атамниң тартқан һәммә азап-оқубәтлиридә униңға һәмдәрд болғиниң үчүн, мән һазир сени өлүмгә мәһкүм қилмаймән, деди.

²⁷Андин Сулайман Абиатарни Пәрвәрдигарға каһин болуштин җуда қилип һайдиди. Шуниң билән Пәрвәрдигарниң Әлиниң җәмәти тоғрилиқ Шилоһда ейтқан сөзи әмәлгә ашурулди.  

²⁸Буниң хәвири Йоабқа йәткәндә (чүнки Йоаб Абшаломға әгәшмигән болсиму, Адонияға әгәшкән еди) Йоаб Пәрвәрдигарниң чедириға қечип қурбангаһниң мүңгүзлирини тутти.

²⁹Сулайман падишаһқа: «Мана, Йоаб Пәрвәрдигарниң чедириға қечип берип, қурбангаһниң йенида туриду» дегән хәвәр йәткүзүлди. Сулайман Йәһояданиң оғли Бенаяни шу йәргә әвәтип: — Маң, уни өлтүрүвәткин, деди.

³⁰Беная Пәрвәрдигарниң чедириға берип униңға: — «Падишаһ сени буяққа чиқсун!» деди, деди. У: — Яқ, мошу йәрдә өлимән, деди. Беная падишаһниң йениға қайтип униңға хәвәр берип: — Йоаб мундақ-мундақ деди, маңа шундақ җавап бәрди, деди.

³¹Падишаһ униңға: — У өзи дегәндәк қилип, уни чепип өлтүргин вә уни дәпнә қилғин. Шуниң билән Йоаб төккән наһәқ қан мәндин вә атамниң җәмәтидин көтирилип кәткәй.