Батур Һакимлар 3:10-26

¹⁰Пәрвәрдигарниң Роһи униң үстигә чүшүп, у Исраилға һакимлиқ қилди; у җәңгә чиқивиди, Пәрвәрдигар Арамниң падишаһи Қушан-Ришатаимни униң қолиға тапшурди; буниң билән у Қушан-Ришатаимниң үстидин ғалип кәлди.

¹¹Шуниңдин кейин зиминда қириқ жилғичә аманлиқ болди; Кеназниң оғли Отнийәл аләмдин өтти.

¹²Андин Исраиллар йәнә Пәрвәрдигарниң нәзиридә рәзил болғанни қилди; улар Пәрвәрдигарниң нәзиридә рәзил болғанни қилғачқа, у Моабниң падишаһи Әглонни Исраил билән қаришилишишқа күчләндүрди.

¹³У Аммонийлар вә Амаләкийләрни өзигә тартип, җәңгә чиқип Исраилни уруп қирип, «Һормилиқ Шәһәр»ни ишғал қилди.

¹⁴Буниң билән Исраиллар он сәккиз жилғичә Моабниң падишаһи Әглонға беқинди болди.

¹⁵Шуниң билән Исраиллар Пәрвәрдигарға пәряд көтәрди; Пәрвәрдигар улар үчүн бир қутқузғучи, йәни Бинямин қәбилисидин болған Гәраниң оғли Әһудни турғузди; у солхай еди. Исраил униң қоли билән Моабниң падишаһи Әглонға соғат әвәтти.

¹⁶Әнди Әһуд өзигә бир гәз узунлуқта икки бислиқ бир шәмшәр ясатқан еди; уни кийиминиң ичигә, оң янпишиниң үстигә қистурувалди;

¹⁷У шу һаләттә соғатни Моабниң падишаһи Әглонниң алдиға елип кәлди. Әглон толиму семиз бир адәм еди.

¹⁸Әһуд соғатни тәқдим қилип болғандин кейин, соғатни көтирип кәлгән кишиләрни кәткүзүвәтти;

¹⁹андин өзи Гилгалниң йенидики таш оймилар бар җайдин йенип, падишаһниң қешиға келип: — Әй падишаһ, мәндә өзлиригә дәйдиғән бир мәхпийәтлик бар еди, — девиди, падишаһ: — Җим тур! — деди. Шуниң билән әтрапидики хизмәткарларниң һәммиси сиртқа чиқип кәтти.

²⁰Андин Әһуд падишаһниң алдиға кәлди; падишаһ ялғуз салқин балиханида олтиратти. Әһуд: — Мәндә сили үчүн Худадин кәлгән бир сөз бар, девиди, падишаһ орундуқтин қопуп өрә турди.

²¹Шуниң билән Әһуд сол қолини узитип оң янпишидин шәмшәрни суғуруп елип, униң қосиғиға тиқти.

²²Шундақ қилип шәмшәрниң дәстисиму тиғи билән қошулуп кирип кәтти, семиз ети шәмшәрни қисивалғачқа, Әһуд шәмшәрни қосиғидин тартип чиқиривалмиди; үчәй-поқи арқидин чиқти.

²³Андин Әһуд даланға чиқип, балиханиниң ишиклирини ичидин етип қулуплап қойди.

²⁴У чиқип кәткәндә, падишаһниң хизмәтчилири келип қариса, балиханиниң ишиклири қулуплақлиқ еди. Улар: — Падишаһ салқин өйдә чоң тәрәткә олтарған болса керәк, дәп ойлиди.

²⁵Улар узун сақлап кирмисәк сәт боларму дәп ойлашти; у йәнила балиханиниң ишиклирини ачмиғандин кейин, ачқучни елип ишикләрни ечивиди, мана, ғоҗисиниң йәрдә өлүк ятқинини көрди.

²⁶Әнди улар иккилинип қарап турған вақтида, Әһуд қечип чиққан еди; у таш оймилар бар җайдин өтүп, Сеираһқа қечип кәлгән еди.