81Mia animo avidas Vian savon; Vian vorton mi fidas.
82Miaj okuloj avidas Vian vorton, dirante: Kiam Vi min konsolos?
83Ĉar mi fariĝis kiel felsako en fumo; Sed Viajn leĝojn mi ne forgesas.
84Kiom estos la tagoj de Via sklavo? Kiam Vi faros juĝon super miaj persekutantoj?
85Fosojn fosis al mi la fieruloj, Kontraŭe al Viaj leĝoj.
86Ĉiuj Viaj ordonoj estas vero; Maljuste oni min persekutas; helpu min.
87Oni preskaŭ pereigis min de sur la tero, Sed mi ne forlasis Viajn ordonojn.
88Laŭ Via boneco vivigu min, Kaj mi observos la ordonojn de Via buŝo.
89Por eterne, ho Eternulo, Via vorto staras forte en la ĉielo.
90Por ĉiuj generacioj restas Via vero; Vi fortikigis la teron, kaj ĝi staras.
91Laŭ Viaj leĝoj ĉio nun staras, Ĉar ĉio estas Viaj sklavoj.
92Se Via instruo ne estus mia konsolo, Mi pereus en mia mizero.
93Neniam mi forgesos Viajn ordonojn, Ĉar per ili Vi min vivigas.
94Al Vi mi apartenas; Helpu min, ĉar mi serĉas Viajn ordonojn.
95Pri mi embuskis malvirtuloj, por min pereigi; Sed mi studas Viajn leĝojn.
96Ĉe ĉiu afero mi vidis finon; Sed Via ordono estas tre vasta.
97Kiel mi amas Vian instruon! La tutan tagon mi meditas pri ĝi.
98Via ordono faras min pli saĝa ol miaj malamikoj, Ĉar ĝi restas al mi por ĉiam.
99Mi fariĝis pli saĝa, ol ĉiuj miaj instruantoj, Ĉar Viaj leĝoj estas mia tuta meditado.
100Mi estas pli scianta ol maljunuloj, Ĉar Viajn ordonojn mi konservas.
101De ĉiu malbona vojo mi detenas mian piedon, Por plenumi Vian vorton.
102De Viaj decidoj mi ne dekliniĝas, Ĉar Vi min gvidas.
103Kiel dolĉa estas por mia palato Via vorto! Pli ol mielo por mia buŝo!
Psalmaro 119
Psalmaro 119:81-103