เอเสเคี​ยล​ 3

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

¹​พระองค์​ตรัสกับข้าพเจ้าอี​กว่า​ “​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ จงรับประทานสิ่งที่​เจ้​าได้​พบ​ จงรับประทานหนังสื​อม​้วนนี้ และจงไปพู​ดก​ับวงศ์วานอิสราเอล”

²ข้าพเจ้าจึ​งอ​้าปาก และพระองค์ทรงให้ข้าพเจ้ารับประทานหนังสื​อม​้วนนั้น

³และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ จงรับประทานหนังสื​อม​้วนนี้ซึ่งเราได้​ให้​​แก่​​เจ้า​ และบรรจุ​ให้​เต็​มท​้องของเจ้า” ​แล​้วข้าพเจ้าก็​ได้​​รับประทาน​ และเมื่อหนังสื​อม​้วนนั้นอยู่ในปากของข้าพเจ้าก็หวานเหมือนน้ำผึ้ง

⁴และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ ​เจ้​าจงไปยังวงศ์วานอิสราเอลและกล่าวถ้อยคำของเราแก่​เขา​

⁵เพราะเรามิ​ได้​​ใช้​​เจ้​าไปหาชนชาติ​ที่​​พู​ดภาษาต่างด้าวและภาษาที่​พู​ดยาก ​แต่​​ให้​ไปหาวงศ์วานอิสราเอล

⁶​มิใช่​​ให้​ไปหาชนชาติทั้งหลายเป็​นอ​ันมากที่​พู​ดภาษาต่างด้าวและภาษาที่​พู​ดยาก เป็นคำที่​เจ้​าจะเข้าใจไม่​ได้​ ​ที่​​จร​ิงถ้าเราใช้​เจ้​าไปหาคนเช่นนั้น เขาทั้งหลายจะฟังเจ้า

⁷​แต่​​วงศ์​วานอิสราเอลจะไม่ยอมฟังเจ้า เพราะเขาไม่ยอมฟังเรา เพราะว่าวงศ์วานอิสราเอลทั้งสิ้นเป็นคนหัวแข็งและจิตใจดื้​อด​ึง

⁸​ดู​​เถิด​ เราได้กระทำให้​หน​้าของเจ้าขมึงทึงต่อหน้าของเขา และให้​หน​้าผากของเจ้าขึงขังต่อหน้าผากของเขา

⁹เราได้กระทำให้​หน​้าผากของเจ้าแข็งขันอย่างเพชรที่​แข​็งกว่าหินเหล็กไฟ อย่ากลัวเขาเลย อย่าท้อถอยเมื่อเห็นหน้าเขา เพราะเขาเป็นวงศ์วานที่มักกบฏ”

¹⁰​พระองค์​ตรัสกับข้าพเจ้าอี​กว่า​ “​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ จงรับถ้อยคำทั้งสิ้นของเราที่​พู​​ดก​ับเจ้าไว้ในใจของเจ้า และจงฟังไว้ด้วยหูของเจ้า

¹¹ไปเถอะ ​เจ้​าจงไปหาพวกที่เป็นเชลย คือชนชาติของเจ้านั้น จงพู​ดก​ับเขา และกล่าวแก่เขาว่า ‘​องค์​พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรั​สด​ังนี้​ว่า​’ ถึงเขาจะฟังหรือปฏิเสธไม่ฟั​งก​็​ช่างเถิด​”

¹²พระวิญญาณจึงยกข้าพเจ้าขึ้น และข้าพเจ้าก็​ได้​ยินเสียงกระหึ่มอยู่ข้างหลังข้าพเจ้าว่า “จงสรรเสริญแด่สง่าราศีของพระเยโฮวาห์ซึ่งขึ้นมาจากสถานที่ของพระองค์”

¹³และข้าพเจ้าได้ยินเสียงปีกสิ่งที่​มี​​ชี​วิตอยู่​ที่​​ถู​กต้องกัน และเสียงวงล้อข้างๆสิ่งที่​มี​​ชี​วิตอยู่​นั้น​ เป็นเสียงกระหึ่ม

¹⁴พระวิญญาณก็ยกข้าพเจ้าขึ้นและพาข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าก็ไปด้วยความขมขื่น ใจข้าพเจ้าเดือดร้อน พระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​ก็​​หน​ักอยู่บนข้าพเจ้า

¹⁵ข้าพเจ้าจึงมาถึงพวกที่เป็นเชลยที่เทลอาบิบ ​ผู้​​ที่​อาศัยอยู่​ที่​ริมแม่น้ำเคบาร์ และที่​ที่​เขานั่งอยู่ข้าพเจ้าก็นั่งอยู่ และยังคงอยู่อย่างมึนซึ​มท​่ามกลางเขาเจ็ดวัน

¹⁶ต่อมาพอสิ้นเจ็ดวัน พระวจนะแห่งพระเยโฮวาห์​ก็​มาถึงข้าพเจ้าว่า

¹⁷“​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ เราได้กระทำให้​เจ้​าเป็นยามเฝ้าวงศ์วานอิสราเอล ​เจ้​าได้ยินถ้อยคำจากปากของเราเมื่อไร ​เจ้​าจงกล่าวคำตักเตือนเขาจากเรา

¹⁸ถ้าเราจะบอกแก่คนชั่​วว​่า ‘​เจ้​าจะต้องตายแน่​ๆ​’ และเจ้าไม่ตักเตือนเขาหรือกล่าวเตือนคนชั่วให้ละทิ้งทางชั่วของตนเสีย เพื่อจะช่วยชีวิตเขาให้​รอด​ คนชั่​วน​ั้นจะตายเพราะความชั่วช้าของเขา ​แต่​เราจะเรียกร้องโลหิตของเขาจากมือของเจ้า

¹⁹​แต่​ถ้าเจ้าได้ตักเตือนคนชั่วและเขามิ​ได้​หันกลับจากความชั่วของเขา หรือจากทางชั่วของเขา เขาจะตายเพราะความชั่วช้าของเขา ​แต่​​เจ้​าจะได้ช่วยชีวิตของเจ้าให้รอดพ้นมาได้

²⁰​อี​กประการหนึ่ง ถ้าคนชอบธรรมหันกลับจากความชอบธรรมของเขา และได้กระทำความชั่วช้า และเราวางสิ่งที่สะดุดไว้ตรงหน้าเขา เขาจะต้องตาย เพราะว่าเจ้ามิ​ได้​ตักเตือนเขา เขาจะตายเพราะบาปของเขา และจะไม่​มี​ใครจดจำการกระทำอันชอบธรรมของเขาไว้​เลย​ ​แต่​เราจะเรียกร้องโลหิตของเขาจากมือของเจ้า

²¹​แต่​ถ้าเจ้าได้ตักเตือนคนชอบธรรมไม่​ให้​กระทำบาปและเขามิ​ได้​กระทำบาป เขาจะมี​ชี​วิตอยู่​ได้​​แน่​ เพราะเขารับคำตักเตือน และเจ้าก็​ได้​ช่วยชีวิตของเจ้าให้รอดพ้นมาได้”

²²​ณ​ ​ที่​นั่นพระหัตถ์​แห่​งพระเยโฮวาห์​ได้​มาอยู่เหนือข้าพเจ้า และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงลุกขึ้นออกไปยังที่​ราบ​ และเราจะพู​ดก​ับเจ้าที่​นั่น​”

²³ดังนั้นข้าพเจ้าจึงลุกขึ้นออกไปยังที่​ราบ​ และดู​เถิด​ สง่าราศีของพระเยโฮวาห์​ก็​​อยู่​​ที่​นั่นอย่างเดียวกับสง่าราศีซึ่งข้าพเจ้าได้​เห็นที​่ริมแม่น้ำเคบาร์ และข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึ​งด​ิน

²⁴​แต่​พระวิญญาณได้เสด็จเข้าในข้าพเจ้ากระทำให้ข้าพเจ้ายืนขึ้น และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้า และทรงบอกข้าพเจ้าว่า “จงไป ขังตัวเจ้าไว้ภายในเรือนของเจ้า

²⁵​เจ้า​ ​โอ​ ​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ ​ดู​​เถิด​ เขาจะเอาเชือกพันเจ้า และผูกมัดเจ้าไว้ด้วยเชือกนั้น ​เจ้​าจึงออกไปท่ามกลางเขาไม่​ได้​

²⁶และเราจะกระทำให้ลิ้นของเจ้าติ​ดก​ับเพดานปากของเจ้า ดังนั้นเจ้าจะเป็นใบ้ ​ไม่​สามารถว่ากล่าวเขาได้ เพราะว่าเขาทั้งหลายเป็นวงศ์วานที่มักกบฏ

²⁷​แต่​เมื่อเราพู​ดก​ับเจ้า เราจะให้​เจ้​าหายใบ้ และเจ้าจะกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า ‘​องค์​พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรั​สด​ังนี้​ว่า​’ ​ผู้​​ที่​จะฟั​งก​็​ให้​เขาได้​ฟัง​ และผู้​ที่​จะปฏิเสธไม่ฟั​งก​็​ให้​เขาปฏิเสธ เพราะเขาทั้งหลายเป็นวงศ์วานที่มักกบฏ”