ലൂകഃ 12:13-21

¹³തതഃ പരം ജനതാമധ്യസ്ഥഃ കശ്ചിജ്ജനസ്തം ജഗാദ ഹേ ഗുരോ മയാ സഹ പൈതൃകം ധനം വിഭക്തും മമ ഭ്രാതരമാജ്ഞാപയതു ഭവാൻ|

¹⁴കിന്തു സ തമവദത് ഹേ മനുഷ്യ യുവയോ ർവിചാരം വിഭാഗഞ്ച കർത്തും മാം കോ നിയുക്തവാൻ?

¹⁵അനന്തരം സ ലോകാനവദത് ലോഭേ സാവധാനാഃ സതർകാശ്ച തിഷ്ഠത, യതോ ബഹുസമ്പത്തിപ്രാപ്ത്യാ മനുഷ്യസ്യായു ർന ഭവതി|

¹⁶പശ്ചാദ് ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുത്ഥാപ്യ കഥയാമാസ, ഏകസ്യ ധനിനോ ഭൂമൗ ബഹൂനി ശസ്യാനി ജാതാനി|

¹⁷തതഃ സ മനസാ ചിന്തയിത്വാ കഥയാമ്ബഭൂവ മമൈതാനി സമുത്പന്നാനി ദ്രവ്യാണി സ്ഥാപയിതും സ്ഥാനം നാസ്തി കിം കരിഷ്യാമി?

¹⁸തതോവദദ് ഇത്ഥം കരിഷ്യാമി, മമ സർവ്വഭാണ്ഡാഗാരാണി ഭങ്ക്ത്വാ ബൃഹദ്ഭാണ്ഡാഗാരാണി നിർമ്മായ തന്മധ്യേ സർവ്വഫലാനി ദ്രവ്യാണി ച സ്ഥാപയിഷ്യാമി|

¹⁹അപരം നിജമനോ വദിഷ്യാമി, ഹേ മനോ ബഹുവത്സരാർഥം നാനാദ്രവ്യാണി സഞ്ചിതാനി സന്തി വിശ്രാമം കുരു ഭുക്ത്വാ പീത്വാ കൗതുകഞ്ച കുരു| കിന്ത്വീശ്വരസ്തമ് അവദത്,

²⁰രേ നിർബോധ അദ്യ രാത്രൗ തവ പ്രാണാസ്ത്വത്തോ നേഷ്യന്തേ തത ഏതാനി യാനി ദ്രവ്യാണി ത്വയാസാദിതാനി താനി കസ്യ ഭവിഷ്യന്തി?

²¹അതഏവ യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരസ്യ സമീപേ ധനസഞ്ചയമകൃത്വാ കേവലം സ്വനികടേ സഞ്ചയം കരോതി സോപി താദൃശഃ|