Lukas 12:13-21

¹³Manjari niyaˈ dangan amban meˈ aˈa mabanesin missā. Paˈinne pu si Isa, “O Tuwan, daˈakun be sakakun ambat ku bahagiˈanne pusakaˈ amban sama kamiley.”

¹⁴Saguwaˈ paˈin si Isa si iye, “Oy lella. Gaˈ ku kaˈurungan kapatut ngahukum kaˈam duk gaˈ niyaˈ kapatutku mahagiˈ alataˈbin.”

¹⁵Manjari paˈin si Isa si meˈ aˈahin, “Pahatul-hatul kaˈam. Halliˈanun bi kēmon bayuˈ-bayuˈan napsu, peggeˈ bisan aˈahin dayahan manamal, dumaˈin alataˈ maˈekkahin makaˈellum iyehin.”

¹⁶Ubus inakahan siye weˈ ne dambuwaˈ dalilan, paˈinne, “Niyaˈ dambuwaˈ aˈa dayahan taga meˈ bulakan. Manjari teˈed kēmon meˈ tinanemnen.

¹⁷Manjari paˈinne dem ateyne, ‘Ine enteˈ hinangku peggeˈ gaˈ ne niyaˈ pangennaˈanku jari meˈ tinanemkun?

¹⁸A, kataˈuhanku bang ine subey hinangku,’ paˈinne. ‘Larakku meˈ kamaligkun bu matengge ku hadje pe amban tagnaˈin, duk ennaˈku laˈi kēmon jari tinanemkun duk kēmon alataˈkun.

¹⁹Ubus paˈinku si diku: Asal hāp sukudkun. Ekka ne taˈennaˈku para si meˈ tahun maˈekka si pasōnganin. Pahali-hali ne ku. Mangan ku, nginum ku duk magadjak-adjak ku.’

²⁰Saguwaˈ paˈin Tuhanin si iye, ‘Asal dupang kew iyan! Sangem inin du, ineddoˈ ne amban kaˈu umulnun. Manjari, pu sine ne meˈ alataˈ pinanyapnun?’”

²¹Ubus miyaˈan paˈin si Isa, “Na, asal sa iyan du isab aˈahin bang nipun iye alataˈ para si dine bu miskin iye si matahan Tuhan.”