مزامیر 69:19-26

¹⁹تو عار و خجالت و رسوایی مرا می‌دانی وجمیع خصمانم پیش نظر تواند.

²⁰عار، دل مراشکسته است و به شدت بیمار شده‌ام. انتظارمشفقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلی دهندگان، اما نیافتم.

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²²پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.

²³چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

²⁴خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

²⁵خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچ‌کس ساکن نشود.

²⁶زیرا برکسی‌که تو زده‌ای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.