مزامیر 22:17-29

¹⁷همه استخوانهای خود را می‌شمارم. ایشان به من چشم دوخته، می‌نگرند.

¹⁸رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند.

¹⁹اما تو‌ای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن.

²⁰جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان.

²¹مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کرده‌ای.

²²نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند.

²³‌ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید.

²⁴زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود.

²⁵تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.

²⁶حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد.

²⁷جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امت‌ها به حضور تو سجده خواهند کرد.

²⁸زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امت‌ها مسلط است.

²⁹همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هر‌که به خاک فرو می‌رود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت.