3آنگاه هر آینه ما را زنده فرو می‌بردند، چون خشم ایشان بر ما افروخته بود.
4آنگاه آبها ما راغرق می‌کرد و نهرها بر جان ما می‌گذشت.
5آنگاه آبهای پر زور، از جان ما می‌گذشت.
6متبارک باد خداوند که ما را شکار برای دندانهای ایشان نساخت.
7جان ما مثل مرغ از دام صیادان خلاص شد. دام گسسته شد و ما خلاصی یافتیم.
مزامیر 124
مزامیر 124:3-7