156ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. به حسب داوریهای خود مرا زنده ساز.
157جفاکنندگان و خصمان من بسیارند. اما ازشهادات تو رو برنگردانیدم.
158خیانت کاران رادیدم و مکروه داشتم زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.
159ببین که وصایای تو را دوست می‌دارم. ای خداوند، به حسب رحمت خود مرازنده ساز!
160جمله کلام تو راستی است وتمامی داوری عدالت تو تا ابدالاباد است.
161سروران بی‌جهت بر من جفا کردند. اما دل من از کلام تو ترسان است.
162من در کلام توشادمان هستم، مثل کسی‌که غنیمت وافر پیدانموده باشد.
مزامیر 119
مزامیر 119:156-162