156 ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. به حسب داوریهای خود مرا زنده ساز.
157 جفاکنندگان و خصمان من بسیارند. اما ازشهادات تو رو برنگردانیدم.
158 خیانت کاران رادیدم و مکروه داشتم زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.
159 ببین که وصایای تو را دوست می‌دارم. ای خداوند، به حسب رحمت خود مرازنده ساز!
160 جمله کلام تو راستی است وتمامی داوری عدالت تو تا ابدالاباد است.
161 سروران بی‌جهت بر من جفا کردند. اما دل من از کلام تو ترسان است.
162 من در کلام توشادمان هستم، مثل کسی‌که غنیمت وافر پیدانموده باشد.
