138شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.
139غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کرده‌اند.
140کلام تو بی‌نهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست می‌دارد.
141من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.
142عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.
143تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.
144شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.
مزامیر 119
مزامیر 119:138-144