2احمق از فطانت مسرور نمی شود، مگر تاآنکه عقل خود را ظاهر سازد.
3هنگامی که شریر میآید، حقارت هم میآید، و با اهانت، خجالت میرسد.
4سخنان دهان انسان آب عمیق است، وچشمه حکمت، نهر جاری است.
5طرفداری شریران برای منحرف ساختن داوری عادلان نیکو نیست.
6لبهای احمق به منازعه داخل میشود، ودهانش برای ضربها صدا میزند.