2احمق از فطانت مسرور نمی شود، مگر تاآنکه عقل خود را ظاهر سازد.
3هنگامی که شریر میآید، حقارت هم میآید، و با اهانت، خجالت میرسد.
4سخنان دهان انسان آب عمیق است، وچشمه حکمت، نهر جاری است.
5طرفداری شریران برای منحرف ساختن داوری عادلان نیکو نیست.
6لبهای احمق به منازعه داخل میشود، ودهانش برای ضربها صدا میزند.
7دهان احمق هلاکت وی است، و لبهایش برای جان خودش دام است.
8سخنان نمام مثل لقمه های شیرین است، و به عمق شکم فرو میرود.
9او نیز که در کار خود اهمال میکند برادرهلاک کننده است.
10اسم خداوند برج حصین است که مرد عادل در آن میدود و ایمن میباشد.