Пәнд-несиһәтләр 9:2-15

²У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;

³Дедәклирини меһман чақиришқа әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:

⁴«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; наданларға:

⁵Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;

⁶Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.

⁷Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.

⁸Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.

⁹Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.

¹⁰Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.

¹¹Мән даналиқ сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.

¹²Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.

¹³Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.

¹⁴У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,

¹⁵Удул өтүп кетиватқанларға: