Пәнд-несиһәтләр 25:2-8

²Пәрвәрдигарниң улуқлуғи — Өзиниң қилған ишини ашкарилимиғинида; Падишаһларниң улуқлуғи — бир ишниң сирини йешәлигинидә.

³Әршниң егизлигини, Зиминниң чоңқурлуғини, Вә падишаһларниң көңлидикини мөлчәрләп билгили болмас.

⁴Авал күмүчниң поқи айрилип тавланса, Андин зәргәр нәпис бир қача ясап чиқар.

⁵Авал падишаһниң алдидики рәзил хизмәткарлири қоғливетилсә, Андин униң тәхти адаләт үстигә қурулар.

⁶Падишаһниң алдида өзүңни һәмминиң алди қилип көрсәтмә, Униң алдидики әрбабларниң орнида турувалма;

⁷Орнуңни өзүңдин жуқури җанабқа берип, униң алдида пәгаһқа чүшүрүлгиниңдин көрә, Өзгиләрниң сени төргә тәклип қилғини яхшидур.  

⁸Алдирап дәваға бармиғин, Мабада берип, йеқиниң үстүн чиқип сени ләт қилса, қандақ қилисән?