6Ач көзниң ненини йемә, Униң есил назу-немәтлирини тама қилма;
7Чүнки униң көңли қандақ болғандәк, өзиму шундақ. У ағзида: — Қени, алсила, ичсилә! — десиму, Бирақ көңлидә сени ойлиғини йоқ.
8Йегән бир жутум таамниму қусуветисән, Униңға қилған чирайлиқ сөзлириңму бекарға кәткән болиду.
9Ахмаққа йол көрситип салма, Чүнки у әқил сөзлириңни көзгә илмас.
10Қедимдә бекиткән йәрниң пасил ташлирини йөткимә, Житимларниң етизлириғиму аяқ басма;
11Чүнки уларниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучиси интайин күчлүктур; У Өзи улар үчүн үстүңдин дәва қилар.
12Несиһәткә көңүл қой, Илим-билимләргә қулақ сал.