22Дана киши күчлүкләр шәһириниң сепилиға ямишар, Уларниң таянчи болған қорғинини ғулитар.
23Өз тилиға, ағзиға егә болған киши, Җенини аваричиликләрдин сақлап қалар.
24Чоңчилиқ қилғанлар, «Һакавур», «һали чоң», «мазақчи» атилар.
25Һорун киши өз нәпсидин һалак болар, Чүнки униң қоли ишқа бармас;