14Биз билән шерик бол, Һәмянимиз бир болсун, десә, —
15И оғлум, уларға йолдаш болма, Өзүңни уларниң изидин нери қил!
16Чүнки уларниң путлири рәзилликкә жүгүриду, Қолини қан қилиш үчүн алдирайду.
17Һәр қандақ учарқанат туюп қалғанда қапқан қоюш бекар аваричиликтур;
18Лекин булар дәл өз қенини төкүш үчүн сақлайду; Өз җанлириға замин болушни күтиду.
19Нәпси йоғинап кәткән һәр бир адәмниң йоллириниң ақивити мана шундақ; Һарам мал-дуния өз егилириниң җенини алиду.
20Бүйүк даналиқ кочида очуқ-ашкарә хитап қилмақта, Чоң мәйданларда садасини аңлатмақта.
21Коча доқмушлирида адәмләрни чақирмақта, Шәһәр дәрвазилирида сөзлирини җакалимақта: —
22И саддилар, қачанғичә мушундақ наданлиққа берилисиләр? Мәсқирә қилғучилар қачанғичә мәсқириликтин һозур алсун? Ахмақлар қачанғичә билимдин нәпрәтләнсун?!