ЛУКАША 22:13-41

¹³Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.

¹⁴І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім,

¹⁵і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў,

¹⁶бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым.

¹⁷І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою;

¹⁸бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.

¹⁹І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне.

²⁰Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца;

²¹і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом;

²²у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца.

²³І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць.

²⁴А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага.

²⁵Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца;

²⁶а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга.

²⁷Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга.

²⁸Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх,

²⁹і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства,

³⁰каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых.

³¹І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу;

³²але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.

³³Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці.

³⁴Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне.

³⁵І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым.

³⁶Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч;

³⁷бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца.

³⁸Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць.

³⁹І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя.

⁴⁰А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.

⁴¹І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся,