1In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire.
2Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.
3Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.
4Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.
5Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,
6mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
7Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;
8qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,
9et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis.
10Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus.
11Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans.
12Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.
13Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.
14Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.